Lizbona

Lizbona to najbardziej wysuniętą na zachód stolica kontynentalnej Europy. Miasto liczy około 600 tys. mieszkańców, ale cała aglomeracja to ponad 2,5 miliona mieszkańców. Czyni ją to największym miastem Portugalii. Jednak miastem przyjaznym turystom. Leży na prawym brzegu estuarium Tagu, około 15 km od Oceanu Atlantyckiego. Jest siedzibą parlamentu, rządu, prezydenta, głównych instytucji państwowych oraz przedstawicielstw dyplomatycznych. Lizbona jest głównym okręgiem przemysłowym w Portugalii o zróżnicowanej strukturze gałęziowej. Dobrze rozwinięta jest tu branża spożywcza i porcelanowo-fajansowa. Ponadto dobrze funkcjonują zakłady włókiennicze, odzieżowe, elektroniczne, rafineria ropy naftowej, fabryka amunicji, huta szkła i inne. Lizbona to także centrum handlowe i finansowe z siedzibami firm ubezpieczeniowych i banków; oraz ważny węzeł komunikacji morskiej i lotniczej o międzynarodowym znaczeniu.

Zabytki

Dobrze żyje się w Lizbonie, wesoło i sportowo. Warto też wspomnieć o Parku Monsanto, największym parku miejskim w Europie, o powierzchni 10 km kw. Daje on niesamowite możliwości do rekreacji i uprawiania najróżniejszych sportów. Ale Lizbona to również bardzo ciekawe zabytki, o których nie sposób nie wspomnieć, bo górują nad miastem i nadają mu charakterystyczny wygląd. Zamek św. Jerzego został zbudowany przez Maurów w XII wieku, a królowie katoliccy rozbudowali go do dzisiejszych rozmiarów. Po przeniesieniu stolicy Portugalii, z Coimbry do Lizbony, zamek stał się siedzibą dworu. Na początku XVI w. król Manuel I wybudował sobie pałac nad Tagiem i Zamek św. Jerzego stracił na znaczeniu. Uszkodziły go również trzęsienia ziemi. Odzyskał świetność po pracach konserwatorskich w latach 30. XX wieku. Ze wzgórza zamkowego rozpościera się wspaniała panorama Lizbony. Tam, gdzie dzisiaj stoi Katedra św. Antoniego z pięknym portalem, rozetowymi oknami, dwiema wieżyczkami i wspaniałym wnętrzem w stylu rokokowym, stał kiedyś mauretański meczet. Katedrę postawiono w 1150 roku by uczcić wyzwolenie miasta spod władzy Maurów.

Miasto przyjazne turystom

Na przykład nie obowiązuje w Lizbonie zasada, że im bliżej centrum, tym drożej. W czasie zwiedzania zawsze możemy sobie przysiąść w jednej z licznych kafejek, kawiarenek, restauracji, najprzyjemniej oczywiście na powietrzu, i raczyć się miejscowymi przysmakami, bez wrażenia, że zdzierają z nas pieniądze. Faktem jest jednak, że w centrum jest to trochę masowa produkcja, więc jeśli chodzi o jakość, to lepiej dłużej poszukać odpowiedniego lokalu. Bardzo popularne są owoce morza, szczególnie krewetki, podawane w zupie, w omlecie, w sałatce, z ryżem czy grillowane.

Nocne życie

Nocą musimy wybrać się do Bairo Alto, które zaczyna życie dopiero około godz. 23. Jeśli idziemy się bawić, to na drugi dzień, nie planujmy zwiedzania. W dzielnicy tej uliczki są tak wąskie, że nawet nie ma ogródków. Ludzie po prostu stoją na ulicach, popijają sangrię lub mocne, egzotyczne drinki. W czwartek i przez cały weekend, trudno przecisnąć się przez tłum. Koniecznie poszukajmy knajpki, gdzie śpiewane jest fado. To dawne pieśni wypędzonych z miast Arabów. Traktują o miłości, śmierci, tęsknocie za wolnością. Są też weselsze pieśni fado o tematyce społecznej, politycznej. Wykonują je śpiewacy z zarzuconymi na ramiona szalami.

Sport

Piłka nożna jest sportem narodowym Portugalii, więc stolica tego państwa musi być centrum sportowym. Swoją siedzibę mają tu m. in. takie kluby jak Benfica czy Sporting. Mecz finałowy Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2004 odbył się Estádio da Luz. W Lizbonie, w roku 1942 urodził się słynny piłkarz Eusébio, a w 1985 roku Cristiano Ronaldo.

Nauka

Lizbona jest centrum naukowym z siedzibami Lizbońskiej Akademii Nauk i towarzystw naukowych. Na terenie miasta funkcjonują 3 uniwersytety państwowe (np. założony w 1290 r.), 3 szkoły prywatne (w tym Uniwersytet Katolicki), politechnika założona w 1985 r. oraz wiele szkół wyższych, m.in. pedagogiczna, artystyczna, inżynieryjna, zarządzania i administracji. Jako centrum kultury posiada liczne muzea, m.in. Museu de Artes Decorativas, Museu Nacional de Arqueologia, Museu Calouste Gubenkian, Museu Militar, Museo da Sociedade de Geografia; teatry, kina, planetarium, oceanarium, obiekty sportowe, ogród zoologiczny i botaniczny, ogrody wodne i wiele parków.

Turystyka

Lizbona to duży ośrodek turystyczny z cennymi zabytkami, rozbudowaną bazą hotelową i licznymi imprezami kulturalnymi, takimi jak: coroczne festiwale muzyczne, koncerty, konkursy kulinarne, uliczne festyny np. Dzień św. Antoniego, jarmark rzemiosła i wystawy.  W II połowie lat 80-tych i w 90-tych XX w. dzięki pomocy Unii Europejskiej w Lizbonie odnowiono zabytki i wiele budowli użyteczności publicznej; we wschodniej części miasta nad rzeką wyburzono starą zabudowę i postawiono nowe obiekty wystawowe, hotele, sale konferencyjne oraz zmodernizowano nabrzeża Tagu. Rozbudowano wówczas sieć dróg, metro, powstały nowe linie kolejowe i jeden z najdłuższych mostów w Europie - most im. Vasco da Gamy (o długości 17 km). W 1994 r. Lizbona otrzymała miano Kulturalnej Stolicy Europy, a w 1998 r. odbyła się w niej wystawa światowa Expo.

Historia

W starożytności tereny dzisiejszej Lizbony zamieszkiwali Luzytanie (lud indoeuropejski żyjący w zachodniej części Półwyspu Iberyjskiego). Ówczesna nazwa Lizbony – Olisipo prawdopodobnie pochodziła z języka fenickiego. W latach 205 r. p.n.e. – 409 r. n.e. miasto było pod panowaniem rzymskim. W V-VI w. zajmowane kolejno przez Alanów, Swenów i Wizygotów, a od początku VIII w. pod panowaniem muzułmanów. W 1147 r. Lizbonę zdobył Alfons I Portugalski przy pomocy krzyżowców żeglujących z północno-zachodniej Europy na II krucjatę. Od połowy XIII w. miasto stało się rezydencją królewską i stolicą Portugalii, od 1393 r. arcybiskupstwem, a od 1290 r. do 1537 r. z przerwami siedzibą uniwersytetu. W XV-XVI w. Lizbona stała się ośrodkiem dalekosiężnej żeglugi, stolicą pierwszego światowego imperium kolonialnego, centrum handlu kolonialnego i europejskiego, oraz jednym z największych i najbogatszych miast na kontynencie. W 1530 r. liczyło już 65 tys. mieszkańców. W latach 1580-1640 stolica była pod władzą Habsburgów hiszpańskich. W połowie XVII w. wybuchł tu bunt przeciwko Hiszpanom, zakończony pokojem portugalsko-hiszpańskim w 1668 r., w którym Hiszpania uznała niepodległość Portugalii, a z dawnych portugalskich posiadłości zamorskich zatrzymała Ceutę. W XVIII w. nastąpił nowy okres bogactwa miasta wraz z napływem złota z Brazylii. Przez stulecia Lizbona wielokrotnie była zniszczona przez trzęsienia ziemi (największe zniszczenia miały miejsce podczas trzęsienia 1 listopada 1755 r.) i jego skutki, pożary i wylewy Tagu. Ale to tylko ją wzmocniło, od połowy XIX w. zaobserwowano szybszy rozwój terytorialny miasta i przyrost ludności, oraz stopniową modernizację i rozwój infrastruktury. Na początku XX w. ponownie stała się ośrodkiem uniwersyteckim. Lizbona słynie z głównych wydarzeń politycznych w kraju, to tu miał miejsce przewrót republikański w 1911 r., czy tzw. rewolucja goździkowa w 1974 r. Dzisiaj region Lizbony jest najbogatszym regionem w Portugalii, z wysoko ponad średnim PKB Unii Europejskiej – wytwarza 37 proc. PKB kraju.

Klasztor Hieronimitów

Klasztor Hieronimitów w dzielnicy Belém zaczęto budować w 1502 roku za króla Manuela I jako podziękowanie za wyprawę Vasco da Gamy do Indii. Klasztor uważany jest za perłę stylu manuelińskiego, łączącego gotyk i renesans. W klasztorze znajdują się groby króla Manuela I i jego żony Marii Aragońskiej oraz króla Jana III i jego żony Katarzyny Habsburg oraz nagrobki m.in.: Vasco da Gamy i portugalskiego wieszcza Luisa de Camoes. Na terenie klasztoru podpisano w 2007 roku Traktat Reformujący Unię Europejską, zwany Traktatem Lizbońskim.

Torre de Belém

Również król Manuel I dopowiada za powstanie kolejnej atrakcji Lizbony - Torre de Belém u ujścia Tagu do oceanu. To militarna budowla, pełniąca rolę strażnicy portu od czasów wielkich odkryć geograficznych. Była też punktem orientacyjnym dla wracających do ojczyzny żeglarzy i symbolem morskiej potęgi Portugalii. Później stała się więzieniem, w którym przez dwa miesiące 1833 roku przebywał generał Józef Bem, twórca Legionu Polskiego w Portugalii. Bardzo charakterystyczny dla Lizbony jest Pomnik Odkrywców, odsłonięty w 1960 roku, w pięćsetną rocznicę śmierci księcia Henryka Żeglarza. Zbudowany jest z betonu, ma kształt karaweli i 52 metry wysokości. Przedstawia żeglarzy, naukowców i misjonarzy, czyli wielkich odkrywców.

			Lovetotravel Kontakt

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies